Ben eğer bensem, onların sayesinde..

Benim gözümde iki tane kutsal meslek var. Biri insanların hayatını kurtaran doktorluk, diğeri de hayatı çocukken şekillendiren öğretmenlik.. Her ikisini de hakkıyla yapmak için öz veri şart, her ikisinde de mesai kavramı yok, her ikisi de kendini insanlığa adamak demek..

Elbette bilim adamları da önemli, mühendisler de önemli, fırıncılar da önemli, eczacılar da önemli. Mimarlar, avukatlar, terziler, çiftçiler, sanatçılar, gazeteciler, müzisyenler önemsiz demiyorum.

Ama bu saydığım ve sayamadığım meslek gruplarına mensup herkesin yolu bir kez da olsa mutlaka doktora düşüyor.. Ve bu saydığım meslekleri yapanların hepsinin hayatlarında iz bırakan, başarıyla icra ettikleri mesleklere kendilerini yönlendiren birer öğretmenleri vardı.

Kimse bu yüzden alınganlık göstermesin mesleği ile ilgili..

Eğer bu gün müziğe ilgi duyuyorsam, bunu kısıtlı imkanlara rağmen bize devlet okulunda piyano çalan, klasik müzik dinlettiren müzik öğretmenime borçluyum.

Eğer bu gün kitap okumayı seviyorsam, bunu ortaokul ve lisede bize dünya klasiklerini okutturan çok sevgili edebiyat öğretmenime borçluyum.

Eğer bu gün biraz yazabiliyorsam, bunu lisedeki kompoziyonlarımın farkına varıp yarışmalarda dereceler almamı sağlayan, beni teşvik eden sevgili edebiyat öğretmenime borçluyum yine.. O güzel sesiyle bize okuduğu şiirler hala kulaklarımda çınladığı için, iyi şiirleri sevmem de O'nun sayesindedir.

Eğer üniversitede hazırlık dersinden muaf olabilmişsem, aradan geçen onca yıla rağmen gittiğim kurs sınavında Upper-Intermediate çıktıysam, bunu kendi imkanlarıyla sınıfa kasetler getirip bize İngilizce dinleten, İngilizce'yi ezbere kaçmadan hafızalarımıza kazıyan lise İngilizce öğretmenime borçluyum.

Eğer bu gün matematiği bu kadar seviyorsam, hayatım boyunca da sevmişsem, bunu daha ortaokuldayken denklemleri bize adeta şiir gibi anlatan sevgili matematik öğretmenime borçluyum.

Eğer bu gün dünyaya eşitlik gözlüğünden bakabiliyorsam; bu gün bunu zengin-fakir, köylü-kentli, kız-erkek, engelli-engelsiz, temiz-pis, çok akıllı-az akıllı, dindar-dinsiz ayrımı yapılmayan, karma bir devlet ilkokuluna gitmiş olmaya ve tabii ki beş sene boyunca bizlere anne şefkati gösteren sevgili ilkokul öğretmenime borçluyum.

Peki ama yok mu aksi sedalar? Var elbette..

 Eğer yakın zamana kadar tarihten hoşlanmadıysam, bu, lisede bize savaşların önemsiz detaylarını ezberlettiren, derse asla ruh katamayan, işini savsaklayan tarih öğretmenim yüzündendir. Belki de O'nun sayesinde sayısalcı oldum, hakkını yememek lazım..

Eğer bu gün bir çöp adam bile çizemiyorsam, resim sanatına bu kadar uzak kalmışsam, resim dersinde çizdiklerimi beğenmediğini acımasızca söyleyen;  hatta bazı arkadaşlarımızın kafasına sırf bu nedenle cetvelle vuran resim öğretmeni yüzündendir.

Bir mühendis olmama rağmen fizik dersine karşı zorlanışım, kendisine “cadı” lakabını taktığımız lisedeki fizik öğretmenim yüzündendir. Talihsizlik bu ya, “korkunç yenge” lakabını taktığımız üniversitedeki fizik öğretmenimizin de hakkını yememem lazım. Fizik dersinin aslında ne kadar da zevkli olduğunu çok sonraları öğrenebildim onlar yüzünden.

Aslında bugün ben neysem, bu halimde hepsinin dokunuşu gizli.. Bunun için diyorum ya, öğretmenlik kutsal bir meslektir diye..

Sevdiğim sevmediğim, hayatımda izler bırakan bütün öğretmenlerin bu özel günlerini yürekten kutlamak istiyorum.

Onlar ki, üniversiteden “öğretmenlik yetkinliği” diploması aldıkları halde, bu diplamalarının yetersiz görülüp, KPSS denilen saçma sınavı geçebilmek için mezuniyetlerinden sonra senelerce dershane kapılarını aşındırmak zorunda kalanlar!

Onlar ki, 350.000 tanesi atama bekliyor.. Mesleklerini yapamadıkları için aç ve sefil yaşıyorlar ..

Onlar ki, atanamadıkları için dershanelerde asgari ücret karşılığında sigortasız çalışanlar..

Onlar ki, “ücretli öğretmenlik” adı altında sömürülenler..

Onlar ki, dün isteklerini duyurmak, insanca ve onurla yaşama haklarını haykırmak için Ankara'da bir gösteri yapmak istediler.  Gaz yediler, tazyikli su sıkıldı üzerlerine ve aralarından 7 kişi yaralandı..

Onlar ki, bazıları paralı özel okulların şımarık öğrencileriyle, dünyanın kendi çocuklarının çevresinde döndüğünü sanan şımarık ve kaprisli velileriyle uğraşmak zorunda olup, mesleki saygınlıklarını yitirenler..

Onlar ki, bir polis memuru kadar maaş alamayan, kıt kanaat geçinme derdine düşüp kendilerini geliştirecek kitaplara bile bütçelerinden pay ayıramayanlar..

Hepsini ama hepsini sevgiyle kucaklıyorum..

İyi ki varsınız sevgili öğretmenlerim, gününüz kutlu olsun..